Szkoła Podstawowa Nr 2 jest najstarszą placówką oświatową  na terenie Obornik Śląskich i, co za tym idzie, ma najbogatszą historię.Zaczęła funkcjonowaćdzięki wielkiemu zaangażowaniu i społecznej pracy pierwszych osadników już we wrześniu 1945 roku w budynku przy ulicy M. Roli – Żymierskiego (obecnie ul. Kardynała  S. Wyszyńskiego). Przed wojną mieściła się tu szkoła dla młodzieży wyznania ewangelickiego.

         Nauczyciele, rodzice i uczniowie sami gromadzili meble, pomoce dydaktyczne, przynosząc je z nie zasiedlonych jeszcze domów.

         Uroczysta inauguracja roku szkolnego 1945 / 46  miała  miejsce 3 września 1945 roku,  a kierownikiem  placówki został Kazimierz Bilewicz. W tym dniu naukę rozpoczęło zaledwie 17 uczniów w różnym wieku, ale już pod koniec tegoż roku szkolnego na liście znalazło się  397 nazwisk dzieci i młodzieży.

          W szkole uczyło początkowo siedmiu nauczycieli, a warunki do nauki były wyjątkowo trudne. W klasach były dzieci w zróżnicowanym wieku. Brakowało dosłownie wszystkiego – podręczników, pomocy naukowych, prądu, wody, dzieci pisały nawet na papierze pakunkowym. Uczniowie jednak szybko uzupełniali braki, a niektórzy w ciągu roku realizowali program nawet dwóch klas. Wieczorami szkoła również tętniła życiem, gdyż wówczas były organizowane kursy dokształcające dla dorosłych. Zajęcia te odbywały się przy świeczkach, bowiem, jak wspomniano, w mieście nie było wówczas  prądu.

         Mimo licznych trudności szkoła bardzo dobrze funkcjonowała, będąc jednocześnie ośrodkiem kulturotwórczym , który odegrał  znaczącą  rolę w integrowaniu miejscowej ludności. Młodzież pod kierunkiem opiekunów przygotowywała ciekawe przedstawienia, jasełka, odbywały się spotkania opłatkowe.  Warto wspomnieć, że w 1945 r. utworzono przy szkole dwie drużyny harcerskie, które rok później uczestniczyły w Pierwszym Zlocie Chorągwi Dolnośląskiej.

         Z uwagi na stale rosnącą liczbę dzieci w poszczególnych latach (dla przykładu w klasie pierwszej uczyło się aż 74 maluchów), koniecznością stały się zmiany organizacyjne. W roku szkolnym 1949 / 50 w Obornikach Śląskich doszło do podziału  na dwa rejony szkolne. Wówczas to zaczęły samodzielnie funkcjonować dwie szkoły – Szkoła Podstawowa Nr 1 i dotychczasowa placówka, jako Szkoła Podstawowa Nr 2.  Między obiema szkołami podzielono bardzo skromne mienie.

          Pierwszym kierownikiem  obornickiej „Dwójki” mianowano  Ludwika  Zielińskiego, który tę funkcję pełnił przez dwa lata. Po nim kolejno  kierowali szkołą: Józefa  Dobrucka (do 31.08.1952r.), Stefan Poliszczuk (do 31.08.1955r.), Roman Jurkowski  (do 31.08.1959r.), Władysław Bogucki (do 31.08.1962r.) i Jan Żuk (do 1978r.).

         W roku szkolnym 1965 / 66, podczas obchodów Milenium Państwa Polskiego, dla uczczenia tego  jubileuszu postanowiono o nadaniu szkole imienia patrona. Został nim bohaterski ppor. Józef Krysiński, który zginął 28.03.1947r. w Jabłonkach koło Baligrodu. Dzięki staraniom Samorządu Szkolnego odnaleziono Matkę Patrona Szkoły – panią Antoninę Krysińską – Biardzką  oraz syna Andrzeja. Wzięli oni udział w uroczystości nadania szkole imienia. Z tej okazji Komitet Rodzicielski ufundował sztandar i tablicę pamiątkową, która została wmurowana we frontonie szkoły. Matka patrona utrzymywała przez wiele lat serdeczne kontakty ze społecznością szkolną, a w roku 1984 rozpoczęła starania i założyła Fundację im. ppor. Józefa Krysińskiego, przekazując na jej konto swoje oszczędności.

         Budynek szkoły, który  wzniesiono jeszcze w XIX w. niejednokrotnie  remontowano, ale wciąż pogarszający się stan oraz rosnąca liczba dzieci sprawiły, że podjęto decyzję o przeprowadzeniu kapitalnego remontu z modernizacją. W latach 1974 - 1978 pod nadzorem kierownika Jana Żuka  na starych fundamentach postawiono  nowy budynek z salą gimnastyczną i blokiem żywnościowym. 

          W związku z wprowadzonymi w oświacie „eksperymentami  systemowymi” 1 września 1978 r. utworzono w Obornikach Śląskich Zbiorczą  Szkołę Gminną, której dyrekcja mieściła się  w budynku Szkoły Podstawowej nr 1. Od tej pory w  „Dwójce” uczyły się  dzieci Zbiorczej Szkoły Gminnej  od klasy  0 do 3, a pozostali uczniowie uczęszczali do SP nr 1. Powrót do starego systemu nastąpił po sześciu latach - 1 września 1984r. Wówczas to wrocławskie kuratorium ponownie ustanowiło dwie samodzielne organizacyjnie szkoły podstawowe.

         W ośmioklasowej Szkole Podstawowej nr 2 w latach 1984 - 2000funkcję dyrektora pełnili: Mirosława  Fiłon (od 1.09.1984 do końca roku szkolnego 85/86), Stanisława Trzpis (od 1.09.1986r. do czerwca 1991r.), Adam Korczak (od 1.09.1991r. do 31.08.95) i ponownie Stanisława Trzpis (od 1.09.1995r. do 31.08.2006r.).

         Przełomem w historii szkoły był styczeń 1996r., kiedy to gmina stała się   dla niej organem prowadzącym. Zwiększyły się wówczas możliwości finansowania oświaty.

         W szkole zaszły w tym czasie  widoczne zmiany: ocieplono budynek i odnowiono  elewację, wymieniono okna, wyremontowano węzeł sanitarny i wyposażono blok żywienia uczniów. Od tej pory kuchnia „dwójki” przygotowuje obiady dla  uczniów z terenu całej gminy.

         W roku szkolnym 1999 / 2000 została przeprowadzona w polskim szkolnictwie reforma systemu oświaty. Szkołę Podstawową nr 2  przekształcono w placówkę  z sześcioletnią edukacją, a na miejscu  zlikwidowanej SP nr1 powstało gimnazjum.

 Od 1 .09.2006r. dyrektorem „Dwójki” jest Jolanta Dudczenko, która wcześniej pełniła funkcję v-ce dyrektora. Pani Stanisława Trzpis przeszła po 11 latach kierowania szkołą na emeryturę.

          Nie sposób  w tym miejscu wymienić wszystkich osób, które budowały historię szkoły, przyczyniły  się do jej rozwoju, całym sercem zaangażowały, by w tak trudnych dziejowo czasach, przy  zmianach organizacyjnych, ustrojowych mogła z powodzeniem funkcjonować. To zasługa i wspólny wysiłek dyrekcji, nauczycieli, uczniów, i rodziców.

 

* Opracowano na podstawie:

 -  I. Małkiewicz „Szkolnictwo stopnia podstawowego po drugiej wojnie światowej”, Zeszyty Obornik  Śląskich  Nr 4, część 1,2005,s. 15-17.

- S. Trzpis „Szkoła Podstawowa nr 2 w Obornikach Śląskich”, Zeszyty Obornik Śląskich Nr 4,część 1, 2005, s.24-33.