Wraz z rozwojem mediów elektronicznych obserwujemy wśród dzieci i młodzieży wzrastającą skalę tzw. cyberprzemocy. Dzieci często podejmują działania określane mianem cyberprzemocy nie mając świadomości możliwych konsekwencji. Tymczasem specyfika mediów elektronicznych sprawia, że intensywność i zasięg doznawanej przez ofiarę krzywdy przekracza czasami jej możliwości poradzenia sobie z taką pozornie nawet błahą sytuacją i może prowadzić do tragedii.
Zapobieganie cyberprzemocy jest możliwe tylko wtedy, gdy dzieci a także ich rodzice i opiekunowie uświadomią sobie na czy polega problem i jakie może mieć konsekwencje zarówno dla ofiary jaki sprawcy.
Czym jest cyberprzemoc?
Cyberprzemoc (ang. cyberbullying), najkrócej, to przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Najczęściej terminu tego używa się w odniesieniu do przemocy rówieśniczej z użyciem telefonów komórkowych i Internetu.
Podstawowe formy cyberprzemocy to:
ñ nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem Sieci
ñ rejestrowanie niechcianych zdjęć i filmów
ñ publikowanie w Internecie lub rozsyłanie przy użyciu telefonów komórkowych ośmieszających lub kompromitujących informacji , zdjęć, …
Do wymienionych działań wykorzystywane są różne usługi internetowe m. in. poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne oraz usługi sieci telefonii komórkowej.
Taka forma znęcania się nad swoimi ofiarami, zdaniem psychologów wynika z tego, że łatwiej poniżać, dyskredytować i szykanować, gdy istnieje szansa ukrycia się za internetowym pseudonimem i nie ma potrzeby konfrontacji z ofiarą oko w oko[Wikipedia].
W odróżnieniu od przemocy „tradycyjnej” przemocy rówieśniczej cyberprzemoc charakteryzuje wysoki poziom anonimowości sprawcy. Ponadto „atutem” sprawcy jest umiejętność wykorzystania możliwości jakie dają nowe technologie informacyjne i komunikacyjne. Łatwość dostępu, powszechność, szybkość rozpowszechniania powodują, że materiały kierowane przeciwko ofierze są szczególnie niebezpieczne. Działania sprawcy są trudniejsze do zaobserwowania a problem często bagatelizowany przez dorosłych.
Jak uchronić dziecko przed cyberprzemocą:
Konieczna staje się zatem ciągła potrzeba poszerzania wiedzy przez dorosłych w zakresie zasad funkcjonowania nowych technologii oraz zachowania podstawowych zasad bezpieczeństwa korzystania z Internetu i tego co najważniejsze – dialogu z dzieckiem.
Tak jak w przypadku innych rodzajów zastraszania, najważniejsze jest, aby rodzice słuchali swojego dziecka ze zrozumieniem. Dziecko powinno wiedzieć, że zastraszanie jest negatywną formą zachowania i że prośba o pomoc jest najlepszym rozwiązaniem w sytuacji, gdy stanie się jego ofiarą.
Bardzo ważne jest, aby młodzież korzystająca z internetu i urządzeń elektronicznych nauczona była szacunku do innych użytkowników, zanim zamieści wpis lub wyśle wiadomość.
Aby ochronić dziecko przed zastraszaniem w sieci możesz (za http://londynek.net/):
- rozmawiać z dzieckiem o wszystkim, co je martwi;
- zwracać uwagę, gdy dziecko sprawia wrażenie smutnego lub zakłopotanego;
- postarać się zapoznać z technologiami używanymi przez Twoje dziecko; przez zrozumienie jak one działają można dotrzeć do ewentualnego zagrożenia;
- pobudzać dziecko do odpowiedzialności za swoje czyny;
- zachęcać dziecko do używania tylko moderowanych czatów;
- przekonać dziecko do pokazania wiadomości lub emaili o obraźliwej treści
- zgłosić wypadek cyberbullyingu w szkole, u operatora internetowego, administratora strony, za
pośrednictwem której doszło do nadużycia;
- przekonać dziecko, aby nie wchodziło w dyskusję z atakującymi je osobami;
- zmienić numer telefonu lub adres mailowy;
- zmienić oprogramowanie komputera i jego ustawienia bezpieczeństwa;
- skorzystać z doradztwa stron jak CyberMentors, ChildLine, Childnet International.
Opracowanie: Anna Pękala
w oparciu o materiały WSiP „Uczyć łatwiej”
„Bezpieczne dzieci to wyedukowani dorośli” D. Krasińska